کلمه‌ی فرهنگ از دو بخش «فر» به معنی نور و «هنگ» به معنی قصد و آهنگ تشکیل شده است. لذا فرهنگ عزیمت به قصد نور و روشنایی و گرماست. در زبان انگلیسی نیز culture به معنای کشت و کار است که حاصل آن آبادانی و پیشرفت است. بدین ترتیب فرهنگ عصاره‌ی فضائل ملّتهاست. مجموعه دستاوردهای مادّی و معنوی انسان‌ها در همه‌ی جهان است. مع الاسف دیوارکشی‌های سیاسی عرصه‌ی فرهنگ و هنر را نیز مصون نداشته و اهل سیاست با تقسیم فرهنگ به خوب و بد، جهت‌گیریهای سیاسی خود را نوعی دفع فرهنگ بد و تقویت فرهنگ خوب قلمداد و بدین وسیله توجیه می‌کنند.
اقبال شاعر و متفکّر مسلمان شبه قاره هند و پاکستان بود. نیاکان او از برهمنان کشمیر بودند که حدود دویست سال پیش از تولّد او، اسلام آورده بودند. همانند پدرش به سلسله‌ی قادریه تعلّق خاطر داشت. اوّلین شخصیت مؤثّر بر افکار او سیدمیر حسن بود که خود از طرفداران افکار سرسید احمدخان، بنیان گذار نهضت علیگره بود.
در ۱۸۹۵م به لاهور رفت و در دانشکده دولتی لاهور به مدّت ٥ سال زبان‌های فارسی و عربی، ادبیات انگلیسی و ادبیات جدید اروپایی و مقدّمات فلسفه‌ی غرب را فرا گرفت. تحصیلات او در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه لاهور آغاز شد و مدرک کارشناسی ارشد فلسفه را در سال ۱۸۹۹م با رتبه‌ی اوّل از دانشگاه پنجاب دریافت کرد. وی پس از آن از دانشگاه کمبریج و دانشگاه مونیخ مدرک دکترای خود را در رشته‌ی فلسفه گرفت.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل